Yazılım Geliştirme Süreçlerinde Şelale Yönteminden Çevik Yaklaşıma Geçiş: Bir Teknoloji Şirketinde Uygulama

Özet. Yazılım üretiminde, yönetim disiplini ihtiyacı yazılım geliştirme yöntemlerinin geliştirilmesini gerekli kılmıştır. 1970’li yıllarda Winston W. Royce tarafından yazılan bir makalede tarif edilen Şelale (“Waterfall”) yöntemi, yazılım geliştirme yöntemlerinin en bilinen örneği olup uzun yıllar birçok firma tarafından kullanılmıştır. Şelale yöntemi, genellikle ihtiyaçların çok iyi tanımlandığı ve ihtiyaç değişkenliğinin düşük olduğu ortamlarda etkili olmuştur. Ancak Şelale yönteminde müşterinin yazılım geliştirme çalışmalarına çoğunlukla dâhil olmaması ve süreç içerisinde değişen gereksinimlerin dikkate alınamaması, müşteri beklentilerinin eksiksiz karşılanmasını zorlaştırmakta, olası hataların geç fark edilmesine ve hata giderme maliyetinin artmasına neden olabilmektedir. Böylece, hızla değişen ihtiyaçlara kısa sürede yanıt verilebilmesi amacıyla 1990’lı yıllardan itibaren Çevik (“Agile”) yazılım geliştirme yöntemleri yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır. Bu çalışmada, Şelale yönteminden çevik yöntem kullanımına geçen bir yazılım şirketinin deneyimleri aktarılmıştır. Çevik yöntem olarak öncelikle SCRUM metodolojisi benimsenmiş ve 5 yıl boyunca şirketin tüm yazılım geliştirme servislerinde SCRUM uygulanmıştır. Ancak zaman içerisinde SCRUM yönteminin kullanımında çeşitli sorunlarla karşılaşılmış, daha yalın bir diğer çevik yöntem olan KANBAN’a geçilmesi planlanmıştır. KANBAN yönetiminin şirkete uyarlanmasında, SCRUM yönteminin kullanımından elde edilen deneyimler kullanılmıştır. Bu bildiride 4 yıl Şelale, 5 yıl SCRUM yöntemi ile kazanılan deneyimler ve bu deneyimlere dayalı olarak özelleştirilen KANBAN yönteminin süreç tasarımı açıklanmıştır.